monumenta.ch > Ambrosius > CAPUT XVII. > Sapientia, 13 > sectio 15 > sectio 33 > 52 > sectio 9 > CAPUT XV. > sectio 79 > 3 > sectio 77 > sectio 112 > 6 > sectio 88 > cpl894.179 > sectio 4 > sectio 121 > sectio 2 > sectio 81 > 3 > sectio 107 > 13 > csg75.507 > 4 > sectio 103 > 13 > sectio 7 > CAPUT XXXIX. > sectio 68 > 43 > sectio 33 > 4 > 2 > bnf16236.8 > 22 > sectio 71 > 12 > sectio 83 > sectio 114 > 27 > ad Ephesios, 4 > 9 > 27 > 1 > sectio 16 > sectio 17 > sectio 98 > 1 > 13 > 1 > 9 > sectio 38 > sectio 128 > sectio 144 > 27 > sectio > Ecclesiastes, 6 > sectio > sectio 48 > 88 > Ordericus Vitalis, Historia ecclesiastica, p3, p4, IV. Grithfridus rex Guallorum Angliam invadit. Historia Roberti Rodelentensis comitis.
Ordericus Vitalis, Historia ecclesiastica, LIBER OCTAVUS., , III. Rebellio in Anglia ab Odone episcopo suscitatur pro Roberto duce ad solium evehendo. - Guillelmus Rufus rebelles devincit. <<< >>> V. Mala Roberti ducis administratio. Instigante Odone episcopo Cenomanenses invadit.
IV. Grithfridus rex Guallorum Angliam invadit. Historia Roberti Rodelentensis comitis.
1 Cum supradicta tempestate vehementer Anglia undique concuteretur, et mutuis vulneribus incolae regni quotidie mactarentur, quia hi regem deiicere tentabant, illi econtra pro rege viriliter dimicabant, Grithfridus, rex Guallorum, cum exercitu suo fines Angliae invasit, et circa Rodelentum magnam stragem hominum et incendia fecit; ingentem quoque praedam cepit, hominesque in captivitatem duxit. 2 Rodbertus autem, Rodelenti princeps, de obsidione Roffensi rediens, et tam atroces damnososque sibi rumores comperiens, vehementer dolens ingemuit, ac terribilibus minis iram suam evidenter aperuit. 3 Erat enim miles fortis et agilis, facundus et formidabilis, largus et multis probitatibus laudabilis. 4 Hic Eduardi regis armiger fuit, et ab illo cingulum militiae accepit. 5 Unfridus pater eius, fuit filius Amfridi de progenie Dacorum; Adeliza vero mater eius, soror Hugonis de Grentemaisnil, de clara stirpe Geroianorum. 6 Hic praecipuus agonotheta, inter militiae labores, ecclesiae cultor erat, et clericos ac monachos valde diligens honorabat, ac eleemosynis pauperum pro modulo suo libenter instabat. 7 Porro Uticense coenobium, ubi fratres sui Ernaldus et Rogerius monachi erant, et pater suus ac mater, aliique parentes eius tumulati quiescebant, valde dilexit, et pro viribus suis locupletavit. 8 Hinc illi ecclesiam de Telliolo, et hoc quod habebat in ecclesia de Dambleinvilla, et presbyterium dedit; et hoc quod habebat in ecclesia de Cornero cum presbyterio concessit. 9 Decimam molendinorum, et omnium exituum suorum, et redecimationem promptuariorum suorum addidit. 10 Idem vero Rodbertus in Anglia dedit Sancto Ebrulfo et monachis eius Cumbinellam, terram duarum carrucarum, et XX villanos, et ecclesiam cum presbyterio, decimamque totam et villam, quae Chercabia dicitur, cum ecclesia et presbyterio, ecclesiamque de Insula et in civitate Cestra ecclesiam Sancti Petri de Mercato, et tres hospites. 11 Quae omnia ut Sanctus Ebrulfus solide et quiete, sicut ea ipse dederat, possideret, in capitulum Uticense venit, et de his omnibus quae dicta sunt, coram Mainerio abbate et conventu monachorum concessionem suam confirmavit. 12 Tunc ibidem cum eo fuerunt Razso decanus et Hugo de Millaio, Guillelmus Pincerna filius Grimoldi et Rogerius filius Geroii, Durandus et Brunellus, Osbernus de Orgeriis atque Gauterius praepositus. 13 Interfuerunt hi, dum Rodbertus in basilicam perrexit, et donationem rerum supramemoratarum super altare posuit. 14 Haec breviter tetigi de donis quae praefatus heros Uticensi contulit ecclesiae, nec me velit, quaeso, prudens lector inconsiderate subsannare, si titulum incoepti operis, dum tempus est, prosequor in narratione. 15 Rodbertus, Unfridi filius, dum puer erat, cum patre suo in Angliam transfretavit, et Eduardo regi, donec ab eodem miles fieret, domi militiaeque servivit. 16 Deinde, fulgentibus armis iam indutus, regiisque muneribus honorifice ditatus, parentes suos revisere concupivit, et regis adepta permissione, ad suos ovans repatriavit. 17 Facto autem Senlacio bello, et rege Guillelmo multis hostium tumultibus occupato, praefatus tiro cum Hugone consobrino suo. 18 Richardi de Abrincis, cognomento Goz, filio, iterum ad Anglos transiit, et semper in omnibus exercitiis, quae a militibus agenda erant, inter praecipuos viguit. 19 Deinde, post multos agones, praedicto Hugoni comitatus Cestrensis datus est, et Rodbertus princeps militiae eius, et totius provinciae gubernator factus est. 20 Tunc vicini Britones, qui Gualli, vel Guallenses vulgo vocitantur, contra regem Guillelmum et omnes eius fautores nimis debacchabantur. 21 Decreto itaque regis, oppidum contra Guallos apud Rodelentum constructum est, et Rodberto, ut ipse pro defensione Anglici regni barbaris opponeretur, datum est. 22 Bellicosus marchio contra inquietam gentem saepissime conflixit, crebrisque certaminibus multum sanguinis effudit. 23 Incolis itaque Britonibus saevo Marte repulsis, fines suos dilatavit, et in monte Dagaunoth, qui mari contiguus est, fortissimum castellum condidit. 24 Per XV annos intolerabiliter Britones protrivit, et fines eorum, qui pristina libertate tumentes nihil omnino Normannis debuerunt, invasit. 25 Per silvas et paludes et per arduos montes persecutus hostes multis modis profligavit. 26 Nam quosdam cominus ut pecudes irreverenter occidit, alios vero diutius vinculis mancipavit, aut indebitae servituti atrociter subiugavit. 27 Christicolae non licet fratres suos sic opprimere, qui in fide Christi sacro renati sunt baptismate. 28 Superbia et cupiditas, quae per totum orbem mortalium possident pectora, Rodbertum marchisum absque modo ad praedas stimulabant et homicidia, per quae idem in horrendum praecipitium mersus est postea. 29 Nam in die Iulii Grithfridus, rex Guallorum, cum tribus navibus sub montem, qui dicitur Hormaheva, littori appulsus est, et mox piratarum exercitus quasi lupi rapaces ad depopulandam regionem diffusus est. 30 Interim mare fluctus suos retraxit, et in sicco littore classis piratarum stetit. 31 Grithfridus autem cum suis per maritima discurrit, homines et armenta rapuit, ac ad naves exsiccatas festine remeavit. 32 Interea clamor vulgi Rodbertum, meridie dormitantem, excitavit, eique hostilem discursum per terram suam nuntiavit. 33 Ille vero, ut iacebat, impiger surrexit, et mox praecones, ad congregandum agmen armatorum, per totam regionem direxit. 34 Porro ipse cum paucis bellatoribus imparatus Guallos prosecutus est, et de vertice montis Hormahevae, qui nimis arduus est, captivos a piratis ligari, et in naves cum pecoribus praecipitari speculatus est. 35 Unde marchisus, audax ut leo nobilis, vehementer infremuit, hominesque paucos, qui secum inermes erant, ut, antequam aestus maris rediret, super Guallos in sicco littore irruerent admonuit. 36 Illi vero praetendunt suorum paucitatem, et per ardui montis praecipitium descendendi difficultatem. 37 Denique Rodbertus, dum videret inimicum agmen cum praeda sua praestolari reditum maris, quo aufugeret, nimis doluit, impatiensque morae, per difficilem descensum sine lorica, cum uno milite, nomine Osberno de Orgeriis, ad hostes descendit. 38 Quem cum viderent solo clypeo protectum, et uno tantum milite stipatum, omnes pariter in illum missilia destinant, et scutum eius iaculis intolerabiliter onerant, et egregium militem lethaliter vulnerant. 39 Nullus tamen quandiu stetit, et parmam tenuit, ad eum cominus accedere, vel eum ense impetere ausus fuit. 40 Tandem bellicosus heros spiculis confossus genua flexit, et scutum missilibus nimis onustum, viribus effetus, dimisit, animamque suam Deo, sanctaeque Dei genitrici Mariae commendavit. 41 Tunc omnes in illum irruunt, et in conspectu suorum caput eius abscindunt, ac super malum navis pro signo victoriae suspendunt. 42 Hoc plures de cacumine montis cum ingenti fletu et moestitia cernebant, sed hero suo succurrere non valebant. 43 Deinde comprovinciales de tota regione adunati sunt, sed frustra, quia marchiso iam mactato suffragari nequiverunt. 44 Classe tamen parata, piratas per mare fugientes persequebantur nimis tristes, dum caput principis sui super malum puppis intuebantur. 45 Cumque Grithfridus et complices sui respicerent, et persecutores nimis iratos pro iniuria herili adverterent, caput deposuerunt, et in mare proiecerunt. 46 Hoc ut Roberti milites conspexerunt, nequidquam prosequi homicidas desierunt. 47 Corpus vero eius cum nimio luctu Anglorum et Normannorum sustulerunt, et Cestram detulerunt, ibique in coenobio Sanctae Walburgae virginis sepelierunt. 48 Nuper illud coenobium Hugo Cestrensis consul construxerat, eique Richardus Beccensis monachus abbas praeerat, ibique Deo monachorum gregem inter belluinos coetus nutriebat. 49 Post aliquot annos Ernaldus monachus, Unfridi filius, in Angliam transfretavit, et ossa Rodberti fratris sui, Rodberto de Limesia, Merciorum episcopo, concedente, sustulit; quae Rogerius abbas cum conventu fratrum honorifice suscepit, et in claustro monachorum secus ecclesiam, in meridiana parte, tumulavit. 50 Praefatus Ernaldus, cum quatuor nobilibus socius, Widone et Rogerio, Drogone et Odone, in adolescentia militiam deseruit, et factus monachus, plus cunctis sodalibus suis in monachatu desudavit, et fere quinquaginta annis in ordine monachili fervidus vixit. 51 Hic nimirum ecclesiae suae utilitati satis inhiavit, pro quibus Britannicum pelagus multoties transfretavit, atque Apuliam et Calabriam, Siciliamque, ut de spoliis parentum suorum ecclesiae suae subsidium suppeditaret, penetravit. 52 Tunc Guillelmum, abbatem sanctae Euphemiae, fratrem suum, et Guillelmum de Grantemaisnil, consobrinum suum, aliosque cognatos suos in Italia locupletatos adiit, ipsisque benigna vi quantum potuit, ut monasterio suo conferret, abstulit. 53 Sic de rebus parentum suorum ornatus, et alia commoda ecclesiae suae procuravit, ipsosque consanguineos utilitatibus monasterii subiugavit. 54 Multas iniurias atque repulsas plurimis in locis pertulit, sed ab incoepto conatu, licet plurimis adversitatibus interdum et frequenter impediretur, depelli non potuit. 55 Praedictus vir his et huiusmodi nisibus sat procaciter studuit, eiusque studio conditus super tumulum fratris sui, lapideus arcus usque hodie consistit. 56 Rainaldus pictor, cognomento Bartholomaeus, variis coloribus arcum tumulumque depinxit, et Vitalis Angligena, satis ab Ernaldo rogatus, epitaphium elegiacis versibus hoc modo edidit: Hoc in mausoleo, Rodbertus de Rodelento
Conditur, humano more soli grentio.
57 Filius Unfredi, Dacorum spermate nati,
Fortis et illustris iste fuit iuvenis.
58 Dapsilis et pugnax. 59 agilis, formosus et audax
Miles in orbe fuit, vivere dum licuit.
60 Marchio munificus, sociisque fidelis amicus,
Ut, Christi sponsae, paruit Ecclesiae.
61 Presbyteros, monachos, pupillos et peregrinos
Semper honorabat, largaque dona dabat.
62 Construxit castrum, tenuitque diu Rodelentum,
Firmiter indigenis oppositum rabidis.
63 Barbaricas contra gentes exercuit arma,
Mille pericla probo sponte ferens animo.
64 Montem Svaudunum, fluviumque citum Colvenum
Pluribus armatis transilii vicibus.
65 Praecipuam, pulchro Blideno rege fugato,
Praedam cum paucis cepit in insidiis.
66 Duxit captivum, lorisque ligavit Hoellum,
Qui tunc Wallensi rex praeerat manui.
67 Cepit Grithfridum regem, vicitque Trehellum.
68 Sic micuit crebris militiae titulis.
69 Attamen incaute Wallenses ausus adire,
Occidit aestivi principio Iulii.
70 Prodidit Owenius, rex est gavisus Howellus,
Facta vindicta monte sub Hormaheva.
71 Ense caput secuit Grithfridus et in mare iecit.
72 Soma quidem reliquum possidet hunc loculum.
73 In claustro sancti requiescit Patris Ebrulfi,
Pro meritis cuius sit sibi plena salus!
Quondam robustus, iacet hic nunc exanimatus.
74 Hinc dolor in tota personat, heu! patria.
75 Hic modo fit pulvis, iam nil agit utilitatis.
76 Ergo, pie lector, eius adesto memor.
77 Hunc ut in aetherea locet arce, roga prece digna
Cum lacrymis verum, qui regit omne, Deum.
78 Christe, Dei splendor, vitae dator et reparator
Orbis, huic famulo propitiare tuo.
79 Eripe Tartareis Rodbertum, Christe, caminis!
Est nimis ipse reus; terge, precor, facinus.
80 Parce, quod ipse, piam rogitans clamore Mariam,
Consutus rigidis occubuit iaculis.
81 Indulge culpas, mansuras annue gazas,
Ut queat in nitidis semper inesse choris. 82 Amen.
Ordericus Vitalis, Historia ecclesiastica, LIBER OCTAVUS., , III. Rebellio in Anglia ab Odone episcopo suscitatur pro Roberto duce ad solium evehendo. - Guillelmus Rufus rebelles devincit. <<< >>> V. Mala Roberti ducis administratio. Instigante Odone episcopo Cenomanenses invadit.
monumenta.ch > Ambrosius > CAPUT XVII. > Sapientia, 13 > sectio 15 > sectio 33 > 52 > sectio 9 > CAPUT XV. > sectio 79 > 3 > sectio 77 > sectio 112 > 6 > sectio 88 > cpl894.179 > sectio 4 > sectio 121 > sectio 2 > sectio 81 > 3 > sectio 107 > 13 > csg75.507 > 4 > sectio 103 > 13 > sectio 7 > CAPUT XXXIX. > sectio 68 > 43 > sectio 33 > 4 > 2 > bnf16236.8 > 22 > sectio 71 > 12 > sectio 83 > sectio 114 > 27 > ad Ephesios, 4 > 9 > 27 > 1 > sectio 16 > sectio 17 > sectio 98 > 1 > 13 > 1 > 9 > sectio 38 > sectio 128 > sectio 144 > 27 > sectio > Ecclesiastes, 6 > sectio > sectio 48 > 88 > Ordericus Vitalis, Historia ecclesiastica, p3, p4, IV. Grithfridus rex Guallorum Angliam invadit. Historia Roberti Rodelentensis comitis.